Unha conversa con Ramón Piñeiro de Suso de Toro é o primeiro libro, que con motivo da efeméride do 17 de maio de 2009, Xerais publica en soporte exclusivamente dixital (30 páxinas).
Pode baixarse gratuitamente en soporte pdf dende aquí.
Unha conversa con Ramón Piñeiro de Suso de Toro é o primeiro libro, que con motivo da efeméride do 17 de maio de 2009, Xerais publica en soporte exclusivamente dixital (30 páxinas).
Pode baixarse gratuitamente en soporte pdf dende aquí.
La Stampa acaba de publicar a primeira crítica sobre Uomo senza nome, a edición italiana da novela de Suso de Toro Home sen nome. Reproducimos o texto polo seu grande interese:
GLAUCO FELICI
Galiziano poco più che cinquantenne, Suso de Toro è un personaggio della Spagna d’oggi. Si dice sia stato il primo scrittore europeo ad avere un blog, e la presentazione del suo primo libro ora tradotto in Italiano, Uomo senza nome, nel maggio 2006 è stata riservata in anteprima ai blogger amici, che hanno ritrasmesso in rete l’evento in diretta. Ma aldilà di questi aspetti telematici, Suso de Toro è noto in Spagna, per altre ragioni. Nel 2005 il premier Zapatero disse in pubblico di condividere quanto era scritto nel saggio Otra idea de España, appunto del suo amico Suso de Toro: da allora lo scrittore è diventato un bersaglio prediletto della destra (i cui colpi ricambia con possente energia) e, insieme, un po’ anche un’icona della intellettualità che condivide il cammino intrapreso dal governo. Poi, nel 2007, ha scritto un ritratto del presidente, Madera de Zapatero. Un’altra ragione di notorietà è data dal suo impegno in campo ecologista, in particolare all’epoca dell’affondamento della petroliera «Prestige». Tutto ciò aldilà delle sue interessanti doti di narratore.
Questo Home sen nome (ma la bella assonanza si perde nel tradurre) trae il titolo da un verso di El burlador de Sevilla (proto-dongiovanni di Tirso de Molina o, secondo altri, tra cui de Toro, di Andrés de Clarmonte). È un romanzo durissimo, fruga senza pietà nelle radici del presente storico – non soltanto spagnolo, maeuropeo, mondiale – e ne ricava la conclusione che il male è tra noi, in noi, e lo si deve contrastare con la forza della ragione, e gli esiti della battaglia non sono certi. Tuttavia, il dovere di chi vive oggi è quello di praticare la memoria, la conoscenza e l’interpretazione del passato. Suso de Toro si dedica a questo grande compito, e il libro debe essere visto come «un teatro di ombre in cui si rappresenta una sorta di dramma religioso, una specie di auto sacramental». Questa affermazione dell’autore trova riscontro nella scrittura da lui praticata: si è di fronte a un testo dalle forti connotazioni teatrali, sia nei dialoghi sia nel modo di osservare la materia e i personaggi.
È una delle caratteristiche più particolari del libro (che in Spagna è uscito in galiziano, in catalano e in castigliano, presso tre editori diversi). Un’altra è la peculiarità della storia, non reale ma verosimile nella sua follia: un anziano in un ospedale si trova a dividere la camera ziano di lui, un centenario. Questo secondo personaggio, appunto un uomo senza nome, si rivela per un tremendo omicida en el cuore della notte chiede attenzione e racconta la propria storia. Hacombattuto nella guerra civile, fu a Berlino e poi a Leningrado con la División Azul: praticò con determinazione la violenza e la prevaricazione, senza pentimenti ma con agghiaccianti motivazioni filosofiche. L’unico spunto di tenerezza è il ricordo di un fratello, la nostalgia per quell’affetto: un sentimento immotivato in mezzo a tanto orrore, ma in fondo del tutto coerente con le incoerenze dell’essere umano. Il finale è un coup de théâtre, che qui non si rivela, e vede
il centenario morire (vorrebbe donare l’unico suo bene, la dentiera, al vicino di letto).
Suso de Toro ha detto: «Il franchismo non fu soltanto una dittatura, fu un regime assassino. Si basò sul militarismo come ideologia, insieme al nazionalismo spagnolo nella sua versione nazional-cattolica. Ma ebbe anche una traccia di nazismo, che è
quel che più mi ha interessato ed è quel che spiega il mio personaggio. Il nazismo consiste nel fare ideologia dell’odio e della disumanizzazione. Il protagonista della mia opera non è un baciapile come Franco. È un violento nichilista e ateo. Unoche crede nella vita come morte e come azione. Il mio personaggio è un uomo colto, con un’argomentazione ideologica molto tipica della sua epoca, molto europea. Pratica l’elitarismo e l’etica guerriera. Esi crede più che umano, un semidio. Noidiremmounmostro».
Suso de Toro acaba de chegar de Ivrea onde presentou a edición italiana de Home sen nome. A tradución dende o galego, preparada por Fabio Angelli, apareceu na editora Gran Via baixo o título de Uomo senza nome.
Galicia Hoxe entrevista a Suso de Toro con motivo da aparición da súa próxima novela, Por arte de maxia, no vindeiro mes de maio en Edicións Xerais. Extraemos un fragmento da noticia:
Considerado un dos mellores narradores da Literatura galega contemporánea e un dos nomes que acadou, desde Galicia, un carácter internacional, Suso de Toro explica Por arte de maxia como “unha investigación que empeza por constatar unha especie de enigma, unha ausencia, un baleiro na miña historia persoal”.
O “baleiro” refírese á peripecia vital do seu avó paterno, que el decide reconstruír a partir dunha serie de viaxes tras as súas pegadas, incluída Cuba e Zamora, de onde era orixinaria esa rama da familia. “Trátase dunha viaxe”, di De Toro, “na que hai algo de viaxe homérica, de busca do coñecemento”.
“Realmente”, engade, “o tema da miña nova novela é a identidade, pero ese tema non é ningunha novidade: probablemente é o eixe dos meus libros. Baséase na eterna pregunta: quen somos cada un de nós e cal é o papel que xoga o pasado na construción do eu”.
Narrada en segunda persoa, Suso de Toro subliña que até agora nas súas obras sempre mandaba os seus personaxes investigar o seu pasado e “nesta obra eu son o personaxe e o narrador, que aínda non sei quen é, o que me manda a min explorar a historia”.
A obra naceu, apunta, a partir de dúas situación distintas. Por un lado, está unha noite de insomnio en Toro, cando se preguntou de onde lle vén o apelido; e polo outro , un artigo de prensa no que pediron unha foto familiar e unha anécdota. El elixiu unha foto na que aparecen el e os seus pais diante da casa da familia. Nesa foto, un detalle que a el lle chamou poderosamente a atención: hai unha porta cegada con pedras. “No fondo”, subliña, “o sentido poético do libro está nesa imaxe: a dificultade de acceder ao que hai detrás do muro”.
Suso de Toro anuncia no blog que acaba de abrir o que será o comezo da súa nova novela, Por arte de maxia. Aparecerá no catálogo da editorial na vindeira primavera.
A periodista Helena Domínguez informa no seu blog que no seo dunha conferencia que Suso de Toro pronunciou na facultade de Filoloxía da Universidade de Barcelona adiantou o tema da súa próxima obra. «Os interrogantes suxeridos por unha foto de seu pai fronte á porta tapiada da súa casa natal, en Zamora, levaron a Suso de Toro a investigar a propia historia familiar, como materia prima literaria da súa próxima obra. ‘Estou escribindo unha viaxe ao pasado”, recoñeceu o autor compostelán, “o libro que estou a preparar estame saíndo confesional, investigando o meu avó e o meu pai, estoume coñecendo a min mesmo’». Esta nova obra será publicada por Xerais na colección Narrativa no primeiro semestre de 2009.
Alfredo Iglesias publica no Faro da Cultura de hoxe unha crítica de Outra Galiza, o volume de Suso de Toro publicado en Xerais Crónica.
Acaba de aparecer a edición italiana de Home se nome de Suso de Toro. A novela, publicada baixo o título Uomo senza nome, foi traducida por Fabio Angelli (profesor de italiano da EOI de Vigo) e publicada pola editorial Gran Via.
Galicia hoxe informa do encontro que autores e autoras da editorial (Manuel Rivas, Suso de Toro, Rosa Aneiros, Fina Casalderrey e Xosé Luís Méndez Ferrín) mantiveron na Facultade de Filoloxía de Santiago con ex alumnos de Cursos de Lingua e Cultura Galega para Estranxeiros da USC. Unha foto importante para a historia, que recollemos con orgullo e agradecemento.
Aquí pode verse a entrevista con Suso de Toro emitida por ANT Televisión con motivo da presentación d’ Outra Galiza. En Vieiros pode visionarse estoutra entrevista.
Suso de Toro presentou Outra Galiza nun acto celebrado no Club Internacional de Prensa de Santiago no que estivo acompañado do editor Manuel Bragado. Recollemos as primeiras referencias publicadas nos medios electrónicos:
O luns, 30 de xuño, ás 12:30, no Club Internacional de Prensa de Santiago, presentarase en roda de prensa Outra Galiza de Suso de Toro. No acto intervirán o autor e Manuel Bragado.
Xerais realizará un importante número de actos na Feira do Libro de Vigo, que se celebrará na Alameda viguesa do 27 de xuño ao 6 de xullo.
Aquí poden descargarse vinte páxinas do novo libro de xornalismo de Suso de Toro, Outra Galiza. Este documento pdf inclúe o limiar do libro e dous traballos correspondentes ás dúas partes da obra: “o traxe non vale” (primeiro traballo do capítulo “O tempo aberto”) e “Outras ideas, outro galeguismo” (un dos textos da segunda parte “Saíndo ao día”). Outra Galiza será presentada aos medios de comunicación o luns 30 de xuño, ás 12:00 horas, no Club Internacional de Prensa de Santiago e o autor asinará exemplares na Feira do Libro de Vigo no serán do venres 4 de xullo.
Outra Galiza, novo libro de xornalismo de Suso de Toro, aparecerá nas librarías coincidindo coa Feira do Libro de Vigo. Reproducimos o texto de cuarta de cuberta que preparamos:
As páxinas d’ Outra Galiza, escritas dende 2003 á primavera de 2008, naceron do diálogo do escritor Suso de Toro co seu país, nuns anos de tránsito, de cambio social e político nos que houbo momentos de grande conflitividade e dureza, nun tempo aberto no que apareceu a expectativa de que a sociedade galega abrollase máis anovada. Textos críticos e autocríticos, escritos coa convicción de que as palabras contribúen a cambiar o estado das cousas e ganduxados coa intención explícita de ir ofrecendo un programa para un novo galeguismo e tecer unha Galiza da cidadanía. Un libro de intervención onde latexa no fondo un optimismo razoable e a confianza na nosa sociedade e nas posibilidades deste tempo novo.
Outra Galiza será presentado a finais deste mes en Santiago.