“Makinaria” de Carlos Negro

Makinaria de Carlos Negro é, tras o éxito rotundo de Poetízate, o primeiro poemario individual publicado dentro da colección Fóra de Xogo. Unha aceleración poética para lectores e lectoras adolescentes que chegará ás librarías a partir do 15 de xuño.

Makinaria de Carlos Negro é unha aceleración poética de cero a cen en tres segundos. Se tes arredor de quince anos, vas de malote e mallas na música, este pode ser o teu libro; un libro de versos co depósito cheo de gasolina, testosterona e alcohol; un libro de versos tuneados, maqueados de furia xuvenil, sen máis límite que o do contaquilómetros que sinala unha ruta suicida; un libro de versos sen final feliz: porque a Morte converte a euforia en chatarra, porque só admite como meta o destino cemiterio.

«Amor amén» por Rosa Aneiros

A escritora Rosa Aneiros comenta Amor amén, o poemario de Iolanda Zúñiga, no Xornal de Galicia.

O aninovo tráenos un resaibo amargo polas cifras contundentes de 2008. Por un lado un descenso notorio no número de vítimas de tráfico que anima pero non consola ante tantas gabias cheas de cruces e flores. Polo outro, o número de mulleres vítimas da violencia machista. Rematábamos o ano con máis de 70 mortas, unha cifra moi similar á de anos anteriores, o que evidencia que a Lei Integral da Violencia de Xénero non brinda aínda protección suficiente para quen sofre os envites do desamor. E aínda hai que repetir que non, que o amor non é iso, non é posesión, non é o que ti queiras. Non é guindar ao outro pola fiestra, nin segarlle o pescozo cun coitelo, nin esganala mentres os fillos dormen do outro lado do pladur. O amor é un contrato con moitas cláusulas pero ningunha ruptura, sexa cal for, leva como condena a palabra morte. De submisións, de suicidas, de feridas lacerantes, de fracturas, de vítimas e verdugos por mor do regueiro de odio que deixa tras si o desamor fala o poemario Amor amén de Iolanda Zúñiga. Cóntanos sen pudor o que doen as falsas promesas: “prometeras hipotecarte comigo, vacacións en benidorm en parella, carros carrefour ateigados de futuro, citröen familiar, comunidade con piscina, colexio concertado con certo cheiro a clase media-alta e discreto pudor cara ás orixes”.

Pero, logo dos soños, vén a vida e cómpre abrir chaves e portas antes de que o tempo borre o sorriso e faga do despeito, xustificación. Antes de que, namentres todos ollan cara a outro lado, outra muller morta engrose a apertura dos telexornais.Rosa Aneiros