«A vida do outro», presentación en Compostela

Foto: Tamara de la Fuente.

A vida do outro de Carlos G. Reigosa, a novela gañadora da XXª edición do Premio Torrente Ballester, foi presentada onte en Compostela. Acompañaron ao autor o escritor Fermín Bouza e o profesor e comentarista político Xosé Luís Barreiro Rivas.

Camilo Franco en La Voz de Galicia cualificou a obra como «unha novela da xeración da Transición». Pola súa banda, Iago Martínez en Xornal de Galicia salienta que «Reigosa novela o relato “aínda por construír” da Transición». Galicia hoxe titula «O periodista dos moitos egos». El Progreso presenta a novela como «biografía dunha xeración». Europa Press titula «Carlos G. Reigosa acerca al lector a la Transición mediante una crónica “humana” y menos generacional de lo que parece». ABC anuncia que «Carlos Reigosa novela la transición con “A vida do outro”».

Luís Rei Núñez, hoxe na Feira do Libro de Vigo

Luís Rei Núñez, a partir das 20:30 horas, asinará na Feira doLibro de Vigo exemplares de Monte Louro, a súa máis recente novela, gañadora do Premio Blanco Amor 2009.  Coincidindo con esta asinatura, Galicia hoxe publica unha longa entrevista co novelista realizada por Manuel Vidal Villaverde. Recollemos un dos parágrafos da conversa referidos a Monte Louro:

Iniciei a súa escrita co propósito de sempre: indagar na existencia. Nese sentido, en Monte Louro volven aparecer asuntos como a loita pola vida, o amor nas súas diferentes cristalizacións, o desexo de vinganza, a auto-inmolación solidaria, o sentimento de culpa… Todo iso sen deixar de contar o caso dunha infancia real, no Muros dos anos da República e da guerra, e de paso a experiencia da emigración a América, creo que pouco tratada na narrativa galega. Esta historia reclamaba un número xeneroso de páxinas co que, entre outras cousas, quería emendar a plana ós libros anoréxicos desta época de daltonismo moral. En fin, que tras coroar Monte Louro (un Himalaia de andar pola casa), o resultado é unha novela á que eu quero xa tanto coma Expediente Artieda ou O señor Lugrís e a negra sombra, pero que por moitas razóns se vai facer se cadra máis inocultable. E iso acrecenta o orgullo do autor.

María Reimóndez, entrevistas tras a presentación de “Pirata”

Tras a presentación de onte en Vigo de Pirata, a súa terceira novela, María Reimóndez é entrevistada por Faro de Vigo (só na edición impresa), Xornal de Galicia e Galicia hoxe.

En Xornal de Galicia, María Reimóndez insiste na idea de que Pirata “non é unha historia de piratas, senón un pretexto para falar doutras cousas. O que me interesaba dende o punto literario era subverter a literatura de aventuras, un xénero habitualmente masculinizado, polo que fixen algo que é en parte unha novela de piratas, e tamén unha novela histórica, pero ten moitas outras facetas”.

Na entrevista en Galicia hoxe, preparada por M. Dopico, Reimóndez presenta Pirata como a busca da propia identidade e todas as loitas que isto implica, encarnada en tres personaxes que se rebelan contra os patróns de comportamento establecidos. “O que máis me fascinou de toda a historia é o tema das identidades, que son fluctuantes, permeables, flexibles. A personaxe principal” -Mark Read- “manifesta como somos o que perciben de nós. É o que di Judith Butler sobre o xénero: que é unha representación. As personaxes demostran como é posible levar unha vida que non é a socialmente esperable segundo o teu xénero, clase social…”, salientou. Malia que a imaxe da portada poida levar a interpretar o contrario, Pirata non é un libro para nenos, nin un relato de aventuras, senón unha obra de personaxes, que a autora estrutura en partes: Azul, Vermello e Negro. “O azul do mar, o vermello do sangue, o negro das bandeiras piratas. Na primeira parte hai máis introspección, na segunda máis acción. O de aventuras é un xénero tipicamente masculino, entón hai un xogo cos libros de aventuras, pero para contar algo totalmente diferente. Para min foi moi divertido escribir esta novela”, asegurou María Reimóndez.

“Cartas de republicanos galegos condenados a morte”

Baixo o título “O adeus da dignidade” Galicia hoxe publica unha completísima reportaxe sobre o libro Cartas de republicanos galegos condenados a morte (1936-1948) de Xesús Alonso Montero. Así mesmo, La Voz de Galicia publica outra ampla noticia sobre a aprición do libro.

“A vida do outro” de Carlos G. Reigosa nos medios

Foto El Ideal Gallego

A vida do outro de Carlos G. Reigosa, Premio Torrente Ballester 2008, foi presentado no día de onte en roda de prensa na sede da Deputación da Coruña. Nesta anotación enlazamos toda a información recollida nos medios.

• “Un espello no que atopar o rostro” (Galicia Hoxe)
• “A Deputación da Coruña publica A vida do outro a través de Xerais” (La Opinión)
• “Carlos G. Reigosa presenta la novela A vida do outro, ganadora del vigésimo Premio Torrente Ballester” (La Voz de Galicia)
• “Sae ao mercado o último premio Torrente Ballester” (El Ideal Gallego)
• “A Deputación da Coruña publica A vida do outro de Carlos G. Reigosa” (El Correo Gallego)
• “Reigosa: A vida do outro é unha novela sobre o que a Transición fixo en nós” (Diario de Ferrol)
• “A Deputación da Coruña publica A vida do outro de Carlos G. Reigosa” (Xornal.com)

Xabier Castro Rodríguez gaba “Tempo de centeo”

Xabier Castro Rodríguez gabou o pasado sábado, 20 de xuño, nas páxinas de Galicia hoxe Tempo de centeo, a máis recente novela de Xosé Fernández Ferreiro.

Tempo de posguerra, centeo e descubertas

Non é esta a primeira vez que a literatura en galego -e non só a do país- realiza interesantes e intelixentes incursións no tema da guerra civil (xa de maneira directa, xa como asunto colateral), nin é esta a primeira vez que Xosé Fernández Ferreiro se achega a este eido da lembranza daquel durísimo episodio histórico (Agosto do 36, publicado no ano 1991 e que foi Premio Xerais de Novela) que aínda máis consecuencias tráxicas traería especialmente nos anos da posguerra inmediata.

É bo recuperar. Cómpre non esquecer. Se aínda se conmemoran aniversarios como os das grandes guerras mundiais, as bombas atómicas, o holocausto, as revolucións? nunca está demais lembrar os sucesos que desencadearon un terrible conflito bélico, a inmensa e inconmensurable traxedia humana, os espazos e as persoas que participaron e viviron no transcorrer daquelas décadas. Todo isto, e moito máis, aparece narrado nesta novela de Fernández Ferreiro –Tempo de centeo, Editorial Xerais- que nos proxecta cara a aquel Ourense de posguerra que ben coñece, describe e cicela o autor. Desde o protagonismo familiar dun fillo e da súa nai (tamén está presente a figura paterna que vén marcada pola violencia, a agresividade e o alcoholismo) vaise esfollando todo un amplísimo mural sobre o que o lector vai deitando a súa expectación, abraio e crueza. Desde a oposición aldea e cidade que tamén se reflicte no conflito lingüístico entre o galego e o castelán (“Naqueles primeiros tempos da súa arribada á gran cidade trataba de falar o castelán para non parecer un pailán de corredoira”) deica a expresa homenaxe á literatura galega (Tovar, Risco, Cuevillas, Ben-Cho-Sey, Lama Carvajal, Campio?) pasando pola dorosa circunstancia do contrabando e o estraperlo, a descuberta do amor e o sexo ou a importancia que na novela ten o cine, os “delirios cinematográficos” do protagonista que mesmo identifica a súa Carmiña con Olivia de Havilland: “O cine abriulle de par en par as portas dun mundo novo: o da evasión mental e o dos soños máis incribles e disparatados”. Unha novela na que o amor e o cine acabaron por cruzarse na vida de Antonio coa mesma paixón. Xabier Castro Rodríguez

Agustín Fernández Paz

Miguel Anxo Fernán Vello publica en Galicia hoxe un artigo sobre o discurso que Agustín Fernández Paz leu na cerimonia dos Premios Xerais 2009.

Entre tanto ar viciado, mentiras e descaro político que vivimos e sufrimos -engadamos aquí tamén ousadía e procacidade-, brilla por si mesma a personalidade dun escritor que acaba de pronunciar un Discurso. O Discurso. En singular e con maiúscula inicial. Elegante e sumamente afábel, discreto e sempre construtivo no seu ser e no seu estar, Agustín Fernández Paz, o autor do Discurso, é, sen dúbida, un dos grandes autores literarios do noso país, ben aprezado polos seus lectores, que son numerosos, e moi recoñecido fóra de Galicia, con libros traducidos, por exemplo, ao árabe ou ao coreano e, por suposto, ao castelán ou francés, entre outros. Agustín Fernández Paz, que non hai moito tempo recibiu o Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil, foi o encargado este ano de pronunciar o discurso que, con motivo da celebración do ditame dos Premios Xerais, centra os actos que teñen lugar de xeito solemne e literario arredor de ditos premios, “institucións” de alto valor que organiza a editora do mesmo nome. O profesor Fernández Paz titulou o seu discurso Oito doas para San Simón -a festa literaria tivo lugar na Illa do mesmo nome- e foi quen de construír unha “obra oratoria” que, neste ámbito ou rexistro, na miña opinión, pasará a formar parte dos grandes textos literarios do noso tempo. A “peza” literaria de Fernández Paz contén verdades profundas e certeiras sobre o noso idioma propio e sobre a creación literaria que del emana, mais o río oratorio creado polo autor destas Oito doas para San Simón posúe, ademais dunha linguaxe transparente e fluída, un ritmo verbal e unha “poética” definida que o converten nunha referencia estética, sen dúbida, e tamén nun relatorio conmovedor -provisto de “intelixencia sentinte”, como quería o filósofo- cunha ben establecida base ética na súa práctica discursiva e interpretativa. Nestes tempos ateigados de falsidade e demagoxias, o Discurso de Agustín Fernández Paz é un bálsamo e unha luz no medio dun posíbel novo “tempo de pedra” que comeza a se albiscar. Miguel Anxo Fernán Vello.

Os Premios Xerais 2009 nos medios

Os medios acolleron con moito interese as noticias dos Premios Xerais 2009. O noso recoñecemento para este esforzo que moito agradecemos. Nesta anotación trataremos de enlazar toda a información que localizamos.

[Fotografía de Gustavo Rivas]

• La Voz de Galicia: “Rosa Aneiros gaña ao tempo o Xerais e o Fundación Caixa Galicia“; entrevista a Rosa Aneiros;  entrevista a Jacobo Fernández Serrano;  creación da Biblioteca Dixital Xerais;
• Faro de Vigo: “Rosa Aneiros e Jacobo Fernández fanse cos Premios Xerais 2009“;
• Xornal de Galicia: “Rosa Aneiros, colaboradora de Xornal, gaña os Xerais de novela e de literatura xuvenil“; “Fernández Paz defendeu o galego como porta ao mundo“;
• Galicia hoxe: “Coas raíces na terra“;
• El Correo Gallego: “San Simón coroa a Rosa Aneiros“;
• El País Galicia: “Rosa Aneiros y Jacobo Fernández se alzan con los Premios Xerais“; entrevista a Rosa Aneiros; entrevista a Jacobo Fernández;
• La Opinión da Coruña: “Rosa Aneiros gaña o Premio Xerais de Novela e o Fundación Caixa Galicia“; “Estamos afeitos a traballar na adversidade. A resistencia vén de lonxe“;
• Diario de Pontevedra: entrevista a Rosa Aneiros;
• El Progreso: entrevista a Rosa Aneiros;
• ABC Galicia: “Rosa Aneiros e Jacobo Fernández, premios Xerais 2009“;
• A Nosa Terra: “Rosa Aneiros gaña o Xerais de novela 2009“; “Unha festa literaria a prol da lingua“; “Manuel Bragado: ‘A lingua está a recibir un ataque sen precedentes‘”;
• Vieiros: “Rosa Aneiros gaña, dunha vez, o Xerais e o Premio da Fundación Caixa Galicia“;
• Culturagalega.org: “Rosa Aneiros obtén o Premio Xerais de Novela e Jacobo Serrano o Merlín de Literatura Infantil“; entrevistas en audio cos gañadores;
• GZnación: “Rosa Aneiros gaña o Premio Xerais de Novela 2009“;
• Praza das letras: “Sol de inverno xoga a crear unha vida sen saber que sucedeu de verdade“;

“Cabalos de vento. Curros de pedra”

A Revista das letras de Galicia hoxe dedica un monográfico a Cabalos de vento. Curros de pedra, o libro de Xavier Teniente e Xosé Guillermo. Oito páxinas de impactante beleza. Un documento literario moi reocmendable.

“O ‘Salto do Can” en “Galicia hoxe”

Coincidindo coa presentación hoxe en Ferrol d’ O ‘Salto do Can, M. Dopico publica en Galicia hoxe unha reportaxe entrevista sobre esta primeira novela de Jorge Llorca. Recollemos un fragmento das declaracións de Llorca sobre o sentido dunha novela na que os seus personaxes comparten os fracasos, mais non desisten da súa capacidade de soñar.

A reivindicación do potencial, da posibilidade de chegar a realizarse

“A vida é unha degradación que vai da enormidade potencial do ser, á insignificancia final do produto”. É unha frase dun dos personaxes, que apunta á cerna da novela. “A árbore acaba sendo lapis, pero co lapis pódese escribir ou debuxar cousas marabillosas… Facer falar así aos personaxes é tamén un xeito de facer reflexionar ao lector… Non quixen facer ningunha tese, nin unha novela costumista como tantas que hai sobre a época. Só quixen falar duns personaxes que, malia a frustración, e o ambiente cruel e desapiadado que agocha unha sociedadede que tenta parecer piadosa e caritativa, resisten, teñen sentimentos, soños e aspiracións. Falan dos demais para esquecer as propias miserias…, ninguén fala sen querer que o escoiten, pero tamén se entenden… Non son personaxes normais, no sentido de que teñen un punto de loucura, porque cadaquén ten unha parte que non ten que ser a que amosa: uns soños… A pantasma é un espectro do que quería ser…”, afirma o autor. Os ambientes, os lugares, a psicoloxía dos personaxes, están descritos con detalle. “Si hai realismo niso. É un xeito de completar a visión dese tempo…”, di.

“Do orixinal ao libro”

Miguel Anxo Fernán Vello publica en Galicia hoxe unha reseña moi entusiasta sobre Do orixinal ao libro, o manual de edición técnica de Juan Blanco Valdés. O editor de Espiral Maior salienta que esta obra constitúe “un agasallo extraordinario” para todas as persoas vencelladas co mundo do libro en Galicia. Remata  o seu comentario conas seguintes palabras:

Eu concibo a obra de Juan Luis Blanco Valdés, editor na Universidade de Santiago, como un produto destinado aos lectores, aos amantes do libro e da lectura en xeral. Coñecermos a estrutura física do libro, os tipos de cubertas e de lombos que existen, os elementos compoñentes da páxina, as series ou variedades tipográficas ou sabermos de que vai iso dos interliñados, interletrados ou dos espazados axuda, madia leva, a valorar a beleza dos libros en toda a súa extensión, a explorar máis fondamente as súas entrañas formais e a recoñecer mellor todo o universo que conforma esa marabilla aberta ao coñecemento e á emoción que son os libros.

Entrevista a Estíbaliz Espinosa

Galicia Hoxe entrevista a Estíbaliz Espinosa con motivo da recente aparición en Xerais do seu poemario Zoommm. Textos biónicos.

Recollemos un fragmento desta entrevista:

“Hai moito interese nos ámbitos artísticos en poñer énfase na idea de creatividade, de acto de creación como algo case máxico, como se tentasemos equipararnos á divindade… En realidade, a creación é plaxio. A literatura é constante hipertexto… E isto faise evidente en internet: colles retallos doutra xente… Creamos con material que crearon outros…”, salientou.

Pero, a carón da mímese, do plaxio, da copia, que encarnan os autómatas, agroma, segundo Espinosa, a mutación, froito do erro, da variación sobre o mesmo tema… polo que é necesario seguir creando, mudando o creado de boca e de canle… “O meu interese polo ser humano como autómata xorde dun caldo de influencias: a ciencia ficción, a filosofía, a cosmoloxía, a neurociencia… E o feito de terme posto a escribir en internet…” –o seu blog é mmmm–.

No libro, a autora-observadora traza un zoom que vai do pequeno ao grande, e propón un dobre xogo de relacións: a autora coa súa criatura, -o texto-, e co lector. “Todo testemuño parte dun eu subxectivo. Pero non sabemos o que é o eu… Interesábame tomar distancia: situándome no futuro, –que pensarán de nós no futuro– e o pasado remoto: o neanderthal, o que puidemos ser e non fomos… Adoptar unha perspectiva deshumanizada para entender o humano: miralo desde o cosmos…”, comentou.

«A Cabeza de Medusa» seleccionada para a exposición The White Ravens 2009

Dende 1996 a Internationale Jugend Bibliothek de München selecciona, de entre os milleiros de libros publicados cada ano, 250 libros infantiles e xuveniles en 32 idiomas e de 47 países para organizar a exposición The White Ravens que cada ano se inaugura na Fiera del Libro per Ragazzi de Bologna. Esta exposición acompáñase coa edición dun catálogo, en lingua inglesa, que contén as información bibliográficas e reseñas dos libros seleccionados.

A Cabeza de Medusa de Marilar Aleixandre, Premio Fundación Caixa Galicia 2008, foi unha das obras galegas seleccionadas este ano para participar no The White Ravens 2009. Os nosos parabéns a Marilar por tan importante recoñecemento internacional.

Actualización (19-03-2009): a noticia nos medios impresos, La Voz de Galicia, Faro de Vigo, Galicia hoxe, La Opinión da Coruña.

Suso de Toro en «Galicia Hoxe»

Galicia Hoxe entrevista a Suso de Toro con motivo da aparición da súa próxima novela, Por arte de maxia, no vindeiro mes de maio en Edicións Xerais. Extraemos un fragmento da noticia:

Considerado un dos mellores narradores da Literatura galega contemporánea e un dos nomes que acadou, desde Galicia, un carácter internacional, Suso de Toro explica Por arte de maxia como “unha investigación que empeza por constatar unha especie de enigma, unha ausencia, un baleiro na miña historia persoal”.

O “baleiro” refírese á peripecia vital do seu avó paterno, que el decide reconstruír a partir dunha serie de viaxes tras as súas pegadas, incluída Cuba e Zamora, de onde era orixinaria esa rama da familia. “Trátase dunha viaxe”, di De Toro, “na que hai algo de viaxe homérica, de busca do coñecemento”.

“Realmente”, engade, “o tema da miña nova novela é a identidade, pero ese tema non é ningunha novidade: probablemente é o eixe dos meus libros. Baséase na eterna pregunta: quen somos cada un de nós e cal é o papel que xoga o pasado na construción do eu”.

Narrada en segunda persoa, Suso de Toro subliña que até agora nas súas obras sempre mandaba os seus personaxes investigar o seu pasado e “nesta obra eu son o personaxe e o narrador, que aínda non sei quen é, o que me manda a min explorar a historia”.

A obra naceu, apunta, a partir de dúas situación distintas. Por un lado, está unha noite de insomnio en Toro, cando se preguntou de onde lle vén o apelido; e polo outro , un artigo de prensa no que pediron unha foto familiar e unha anécdota. El elixiu unha foto na que aparecen el e os seus pais diante da casa da familia. Nesa foto, un detalle que a el lle chamou poderosamente a atención: hai unha porta cegada con pedras. “No fondo”, subliña, “o sentido poético do libro está nesa imaxe: a dificultade de acceder ao que hai detrás do muro”.

«Nos camiños do entusiasmo», crítica de Fernán Vello

O noso colega o editor e escritor Miguel Anxo Fernán Vello publica hoxe na súa columna «Caderno aberto» de Galicia hoxe unha crítica do ensaio de Goretti Sanmartín Nos camiños do entusiasmo. Reproducimos un texto moi interesante:

Proposta de lectura

Estando como están as cousas –a res publica, entendámonos–, aquí, en Euskadi e en Madrid –mais sobretodo aquí, na grisalla Galiza de hoxe mesmo–, nunca está de máis obtermos certa paz creativa e intelixente, certo acougo construtivo e liberador, através da lectura. Si, mediante a lectura dun libro, dun bo libro. E non por ánimo de fuxida do mundanal ruído, nin por desexo ningún de afastamento da realidade punxente que nos ocupa. Máis ben porque a lectura –unha lectura particular e conscientemente decidida– non só é antídoto contra a mediocridade que reinou, que reina e que reinará –iso é indubidábel, a non ser que aconteza un milagre–, senón porque a lectura mesma, con todo o seu poder de iluminación, abre espazos por onde transitarmos coas únicas armas das que sempre gustamos e que nos permiten avanzar superándomos todo atranco: a razón e o coñecemento. E todo isto vén a conto porque chegou ás miñas mans un libro que permite expresar todo o anterior; unha obra que invadiu e invade, con gran pracer, as miñas horas actuais. Goretti Sanmartín Rei é a autora de Nos camiños do entusiasmo. Calidade da lingua e planificación, un ensaio publicado por Xerais que debe obter –e máis nos tempos que corren– a maior atención por parte dos lectores e que, na miña opinión, é unha obra moi oportuna e necesaria, un conxunto de reflexións que deben ser compartidas. A profesora Sanmartín, con gran rigor e metodoloxía dialéctica, leva a cabo na súa obra unha crítica sobre o tempo perdido no que atinxe á normalización do galego nos últimos anos, tanto dende a perspectiva política como dende a académica, e fai unha chamada a entendermos tamén a defensa do idioma galego como un proceso de mellora da calidade da lingua que empregamos, xa que así –di a autora, e nós partillamos a idea– «estamos a facer país». Nos camiños do entusiasmo. Calidade da lingua e planificación é unha obra que non deberan deixar de ler, en ningún caso, todos os políticos, todos, deste país, en materia lingüística case sempre ao pairo. Miguel Anxo Fernán Vello.

Xosé Manuel Eyré, entrevista en «Galicia Hoxe»

Con motivo da recente publicación do seu libro Nin che conto. Para coñecer e gozar a micronarrativa, Xosé Manuel Eyré é entrevistado por M. Dopico na sección «Maré» de Galicia Hoxe. Recollemos un fragmento desta entrevista:

O microtexto, como práctica literaria, procurou un novo tipo de lector, e atopouno na sociedade posmoderna. Nun ser humano “desnortado, á deriva, que sente a ineficacia dos valores tradicionais, mais aínda, non construíu outros que os releven”, escribe Eyré. Que xa non cre en ningún principio totalizador e único, en verdades absolutas, segundo a visión dominante na modernidade racionalista derivada da Ilustración. Que abandonou o metarrelato, no sentido de Lyotard, como un discurso multiabarcador que pretende dar respostas a todo.

Neste contexto, a micronarrativa presenta, segundo Eyré, vantaxes que a sitúan nunha boa posición fronte á novela, á que podería relevar como xénero do século. Unha é a brevidade, tan próxima á fragmentación do xeito de ler propio de internet. Outra é unha natureza híbrida que facilita a multiplicidade de interpretacións a un lector do que esixe unha actitude activa, reflexiva e aberta.

“A lectura tradicional é acumulativa, resultante dun proceso aditivo, sumatorio. Esta é diferente. É como cando les un texto en internet, ves unha palabra coloreada e premes. A última palabra do texto non é a última palabra do relato, senón que hai unha continuación, porque é o lector quen dá a versión definitiva do texto, que cada quen entende dun modo distinto. Neste sentido, é moi democrático…”, salienta o autor.

Goretti Sanmartín, entrevista en «Galicia hoxe»

Manuel Vidal Villaverde publica nas páxinas de Galicia hoxe unha longa entrevista con Goretti Sanmartín Rei con motivo da publicación do seu ensaio Nos camiños do entusiasmo. Calidade da lingua e planificación.

Recollemos un dos parágrafos referidos ás características do ensaio:

No meu libro mestúranse dous planos. Entre o entusiasmo e a subxectividade do título e a obxectividade máis académica do subtítulo (Calidade da lingua e planificación), coido que precisamos moito máis o primeiro, o que nos concede a razón de ser, a vontade de existirmos colectivamente. Porén, o subtítulo non deixa de ser importante ao pretender ligar indisolublemente calidade da lingua e planificación; isto é, a miña pretensión é demostrar que non existe ningunha planificación acaída para a nosa realidade sen calidade da lingua, un espazo onde, por tanto, debemos confluír para sobrevivir, para formarmos parte da nación temos de establecer un vínculo arredor da nosa lingua imaxinada, un vínculo que permite a heteroxeneidade de estilos e, en menor medida, de escollas, mais unha vinca en que nos recoñecermos.

«A batalla do paraíso triste» en «Galicia hoxe»

Galicia hoxe publica hoxe unha reportaxe sobre A batalla do paraíso triste, a novela de Xosé Ramón Pena.

«Conversas con Emilio Pérez Touriño», presentación

Numerosos medios fanse eco hoxe da noticia do acto de presentación das Conversas con Emilio Pérez Touriño preparadas por Manuel Lombao para a colección Crónica. El Correo Gallego publica unha crónica e un carrusel de imaxes; outrosí fixeron Galicia hoxe, La Voz de Galicia, Faro de Vigo, El País Galicia, Soitu, La Opinión da Coruña, Xornal de Galicia, Europa Press,  Vieiros, Galiciae. Máis imaxes da presentación poden verse aquí.

«A semente da nación soñada»

Transcribimos a información de Galicia hoxe sobre A semente da nación soñada. Homenaxe a X.L. Méndez Ferrín, o libro que será presentado en Vigo o vindeiro venres, 6 de febreiro, a partir das oito da tarde, no auditorio do Centro Social Caixanova, no seo do acto de homenaxe nacional a X.L. Méndez Ferrín. A obra, coeditada por Sotelo Blanco e Xerais chega ás librarías esta semana.

Para celebrar os setenta anos de Xosé Luís Méndez Ferrín e o setenta aniversario da publicación dunha das súas obras máis emblemáticas, Percival e outras historias, sesenta escritores, activistas e intelectuais reuníronse nun libro que, baixo o título A semente da nación soñada, tracexa un percorrido de longo alento sobre as vertentes dun dos homes que marcou de xeito máis decisivo a Literatura e o nacionalismo galegos nas últimas décadas.

O volume, coordinado por unha comisión de homenaxe na que figuraban desde Sotelo Blanco a Antón Dobao, pasando por Anxo Angueira ou Xosé María García Crego, será presentado o próximo venres, seis de febreiro, no Auditorio do Centro Social Caixanova de Vigo. O acto será primeira parte dunha homenaxe que se completa, a partir das dez da noite no Pazo Os Escudos de Alcabre, cunha cea á que está prevista a asistencia de máis de duascentas persoas.

A semente da nación soñada, publicado por Xerais e Sotelo Blanco, a mesma editorial para a que Ferrín dirixe a revista A trabe de ouro, reúne boa parte das persoas que, dalgún xeito, gardan unha estreita relación co escritor. Compañeiros de biografía e de partido –Ferrín é o número un por Pontevedra da Fronte Popular Galega (FPG) nas próximas eleccións autonómicas– especialistas na súa obra, admiradores ou camaradas de institucións como a Academia Galega recompilan recordos, imaxes e poemas para unha obra que é –en palabras dos membros da comisión de homenaxe– «unha mostra de agradecemento e cariño ao amigo Ferrín, que seguindo o ronsel de Murguía e dos que soñaron unha Galicia ceibe e soberana, empeña a súa vida na construción da Nación».

Pero tamén é un tributo ao candidato da Literatura galega ao Nobel, «renovador constante da creación literaria, que desde moi novo anda á caza da olorosa pantera, á caza dun galego radical e puro, descolonizado de castelanismos, que á vez sexa popular e útil para a comuniación da cultura moderna, un idioma válido para todos os galegos e para todos os usos da lingua».

O volúme –de case 600 páxinas– complétase cunha exhaustiva bibliografía que cataloga cronoloxicamente a súa produción literaria, ensaística e científica –realizada por Miguel Anxo Seixas– coa escolla, polo miúdo, dos seus artigos periodísticos, traballo este que desenvolveu Antón Capelán, autor tamén dunha pequena introdución neste apartado.

«Conversas con Emilio Pérez Touriño» en «Galicia hoxe»

O xornal Galicia hoxe publica unha páxina na que adianta algúns dos contidos de Conversas con Emilio Pérez Touriño, o libro de Manuel Lombao que será presentado hoxe, luns, 2 de febreiro, ás seis da tarde, no Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela.

Entrevista a Alberto Canal en «Galicia Hoxe»

Hoxe aparece na sección «Maré» de Galicia Hoxe unha entrevista a Alberto Canal, autor da novela Conexión Tubinga, que foi finalista dos Premios Xerais de Novela 2008. Recollemos un fragmento:

Conexión Tubinga está escrita cunha linguaxe sinxela e directa. “Dicía Kundera que escribía novelas fáciles de ler pero difíciles de entender. Quixen utilizar unha linguaxe accesible a todo o mundo, porque penso que coa linguaxe debemos seducir e comunicar”, opina o autor.

“Na literatura galega fan falta historias que cheguen ó lector, que emocionen. Gustaríame que algún día, un camión depositase un palé de libros nunha librería porque houbese moitos pedidos dos lectores que tiñan moita ansia por ler unha obra. Fan falta escritores que chamen polos lectores cara á literatura galega”, explica Canal.

Marina Mayoral, entrevista en «Galicia hoxe»

Manuel Vidal Villaverde publica nas páxinas de Galicia hoxe a conversa que mantivo con Marina Mayoral. A escritora mindoniense publicará no vindeiro mes de febreiro, dentro da colección Fóra de Xogo, a novela Quen matou a Inmaculada de Silva?

«Un país a medio facer», crítica de Lupe Gómez

«Un país raro», así define Galicia a escritora Lupe Gómez no Galicia Hoxe de onte, domingo, cando fala de Un país a medio facer, o máis recente libro de Fran Alonso. Reproducimos parte do seu artigo, publicado baixo o título «Hipopótamo amoroso» no suplemento «Lecer»:

O escritor galego Fran Alonso sempre nos sorprende coas súas achegas orixinais, coa súa escrita diferente. Agora agasállanos co seu libro de entrevistas Un país a medio facer, no que aparecen persoas como Manolo Rivas, Suso de Toro, Antón Reixa, Uxía Senlle, Ugía Pedreira… Un feixe de entrevistados que nos dan visións raras e interesantes de Galicia. Porque Galicia non é un país normal, senón que é un país raro, pequeniño e inmenso. Fran Alonso é un hipopótamo que sabe facer fotos cunha cámara dixital de alta definición. Cun punto de vista nidio, elegante.

Resultan interesantes e dinámicas as súas entrevistas. Facilitan e alegran a lectura porque non son conversas intelectuais e difíciles, senón que falan de todas as cousas con emoción e claridade. O país raro está cheo de fendas, interrogantes, claroscuros, dúbidas, enerxía, forza, medos.

A cultura galega está «aberta por reformas», como di o programa que Xurxo Souto ten na Radio Galega. É unha xanela aberta pola que poden entrar e saír moitas cousas, porque as potencialidades son amorosas.

[Na fotografía, Cid Cabido e Fran Alonso, a finais dos anos oitenta]

Jaureguizar entrevistado por «Galicia hoxe»

Jaureguizar non para. Hoxe é entrevistado en Galicia hoxe con motivo da publicación d´O Globo de Shakespeare, a súa premiada novela que cada vez está recollendo maior interese por parte  da crítica, dos medios e do lectorado. Recollemos algúns fragmentos da entrevista:

A obra foi recoñecida o xuño pasado co VIII Premio Terra de Melide. «As vendas van ben, as críticas son boas… din que é o meu mellor libro», comenta o autor, que xa está traballando noutras dúas novelas. De feito, onte atendeu este xornal por teléfono desde a cafetería na que estaba escribindo no seu ordenador. «O ano ten catro trimestres, que dan para escribir unhas tres novelas. O que fago é levantarme ás seis da mañá, ir correr e mentres ir pensando o que vou escribir, e despois escribo ata as oito. Soa un pouco espartano, pero é que máis tarde é moito máis difícil: tendo dous pícaros e co traballo…», di.

O Globo de Shakespeare é, segundo explica o seu autor, un «libro sobre os soños que temos todos: de poder, de amor, de éxito… Fala do espectáculo, e do fracaso, a través dun personaxe, Ricardo, un titiriteiro que ten un teatro nun paseo, e que lle ten envexa a un escritor de éxito. Chega un punto no que o seu fracaso é tal que só actúa para unha prostituta á que lle paga por velo actuar». A novela tamén aborda as relacións de poder en grupos pequenos, a partir dunha trama sobre a busca do manuscrito do Hamlet nun pazo de Ribadeo.

Novidades literarias, recomendacións da «Revista das Letras»

Entre as recomendacións de novidades literarias do número de hoxe do suplemento «Revista das letras» de Galicia de hoxe hai tres da editorial: Conexión Tubinga, a novela finalista do Premio Xerais 2008 de Alberto Canal; O Globo de Shakespeare, a novela gañadora do Premio Terra de Melide 2008 de Jaureguizar; e  Amor amén, o primeiro poemario de Iolanda Zúñiga.

«O Globo de Shakespeare», primeiras críticas

Esta semana apareceron as primeiras críticas sobre O Globo de Shakespeare, a novela de Jaureguizar gañadora do Premio Terra de Melide 2008.

Pedro Rielo, no seu artigo en Galicia hoxe, define a novela como «unha proposta atrevida, ben escrita, para todos os públicos e non alambicada. O escritor é un director de orquestra ou un meigo que vai sacando da chisteira coellos, cartas sorpresa a través de retallos dun espectáculo de papel». Para continuar engadindo:  «O aburrimento está desbotado e viaxamos cos protagonistas desde a costa lucense ata Londres para dar xeito a unha novela na que o seu argumento, as súas chiscadelas non deben ser reveladas porque estragarían un conxunto que é unha bomba de reloxería. Paga a pena non ter complexos, calquera situación é posible tanto aquí como en Burkina Faso. Non aforra nin un só cartucho.»

Ramón Nicolás, no suplemento «Culturas» de La Voz de Galicia, escribe que O Globo de Shakespeare é «unha novela sólida e efectiva, dosificada con acerto e gobernada, por un lado, a través da presenza do universo literario, mais tamén persoal, de William Shakespeare, e, por outro, sometida a realidade reflectida a unha vontade transgresora, pero que expón con ironía, por veces con abraiante e cru realismo, os grandes problemas da humamidade».

Teresa Moure, no Culturgal

Galicia hoxe dá conta da presentación no Culturgal d’ O natural é político, o máis recente ensaio de Teresa Moure.

Manuel Rivas segue recollendo éxitos en Francia

Manuel Rivas presentou onte na libraría Ombres Blanches de Toulouse a edición en francés de Os libros arden mal, L’éclat dans l’abîme, publicado na prestixiosa editorial Gallimard. Rivas falou da súa obra, do seu último libro e de súa concepción da literatura e os lazos entre xéneros literarios ante o numeroso público asistente, e evocou os seus inicios no mundo xornalístico…. (máis información en Vieiros e en Galicia Hoxe).

Agustín Fernández Paz, Premio Nacional 2008

Agustín Fernández Paz foi o gañador do Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil 2008, co seu libro O único que queda é o amor. Recollemos algunhas das entrevistas e novas publicadas nos medios:

• «A miña obsesión é loitar pola dignificación da literatura xuvenil» (La Voz de Galicia)
• «O maior galardón son o lectores» (Galicia Hoxe)
• «Lenme os mozos e os adultos sen anteolleiras» (El Pais Galicia)
• «La literatura tiene que conquistarte el corazón» (Faro de Vigo)
• «Fernández Paz, Premio Nacional» (El Correo Gallego)
• «Agustín Fernández Paz gana el Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil» (El Progreso)
• «Agustín Fernández Paz, Premio Nacional de LIteratura Infantil» (Diario de Pontevedra)
• «Agustín Fernández Paz gana el Nacional de Literatura Infantil» (La Opinión)
• «Agustín Fernández, Premio Nacional de Literatura Infantil con una obra en gallego» (La Región)
• «O Ministerio de Cultura premia a Fernández Paz» (A Nosa Terra)
• «O maior e verdadeiro premio, o inesperado: o aprezo dos lectores» (Vieiros)
• «Agustín Fernández Paz, Premio Nacional de Literatura Infantil» (Culturagalega.org)
• «Agustín Fernández gaña o Nacional de Literatura Infantil cun texto en galego» (Xornal.com)
• «Fernández Paz; premio nacional de literatura juvenil» (El País)
• «El nacional de Literatura Juvenil para Fernández Paz» (Público)
• «Agustín Fernández Paz gana el Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil» (CNN+)
• «Agustín Fdez Paz gana el Nacional de LIteratura Infantil con una obra en gallego» (Diario de Sevilla)
• «Agustín Fernández Paz, premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil» (Revista Babar)

• “Agustín Fernández Paz admite ser “afortunado en premios”, pero resalta que “el mayor” proviene de los lectores” (europa press)
• “Fernández Paz, premio estatal de LIX” (Praza das Letras)

“Os nomes do traidor”, de Xurxo Sierra

Galicia hoxe publica unha reportaxe sobre Os nomes de traidor, a máis recente novela de Xurxo Sierra Veloso.

Entrevista a Carmen Blanco

Galicia hoxe publica unha longa entrevista de Manuel Vidal Villaverde con Carme Blanco, a raíz da presentación de Atracción total na Feira do Libro da Coruña. A autora lucense afirma que “Atracción total entrelaza historias, como a dos amantes de Augas Santas ou a de Xoana Capdevielle, coa arte pobre de muller dos retallos. É un canto á vida, ao amor e á liberdade. E di: Punto G Galicia. Gocemos. Prefiro ser Puta que Princesa. Contra o poder, pracer.”

“As mellores intencións”, nova crítica

Xosé Manuel Eyré publica unha moi gabanciosa crítica d’ As mellores intencións, a novela de Begoña Paz. Así mesmo, en Galicia hoxe publica unha entrevista coa autora. As mellores intencións será presentada na Feira do Libro da Coruña, o vindeiro luns día 4, ás 19:00 horas.

Premer na imaxe para ler o texto.

Xornalismo literario aquí e agora

Miguel Anxo Fernán Vello comenta na súa columna de Galicia hoxe a aparición dos libros máis recentes de Manuel Rivas, Os Grouchos, e Suso de Toro, Outra Galiza. O poeta e editor de Espiral Maior remata así o seu comentario: “Descubran os lectores todo isto, e moito máis, nas obras de Suso de Toro e de Manuel Rivas: xornalismo literario palpitante, con alento crítico e reflexivo, sen esquecer o arrecendo do humor e o brillo da poesía”.

“Un antídoto para o autoodio”

Galicia hoxe informa do encontro que autores e autoras da editorial (Manuel Rivas, Suso de Toro, Rosa Aneiros, Fina Casalderrey e Xosé Luís Méndez Ferrín) mantiveron na Facultade de Filoloxía de Santiago con ex alumnos de Cursos de Lingua e Cultura Galega para Estranxeiros da USC. Unha foto importante para a historia, que recollemos con orgullo e agradecemento.

Xabier Paz, entrevista

Galicia hoxe publica unha entrevista a Xabier Paz, con motivo da presentación de Renacer. Recollemos un parágrafo dun texto moi interesante:

“O que ten en común o personaxe de Adria co seu pai, Aretino, é a determinación de renacer. O pai, un pornógrafo de vida disoluta e escandalosa, busca a liberdade de vivir ben. Quere triunfar, e por iso renuncia á súa vida anterior: ata ao seu nome. Rompe os moldes sociais e consegue o éxito a través da palabra: adula, satiriza, ameaza, chantaxea os poderosos. A súa filla busca unha vida nova creando un alter ego, unha Adria máis viva e auténtica, pero clandestina, ao levar, en segredo, unha vida paralela de cortesá. O libro está moi vencellado ao tema da condición da muller naquel tempo.”

Suso de Toro presentou “Outra Galiza”

Suso de Toro presentou Outra Galiza nun acto celebrado no Club Internacional de Prensa de Santiago no que estivo acompañado do editor Manuel Bragado. Recollemos as primeiras referencias publicadas nos medios electrónicos:

• “Os galegofalantes somos tratados como inmigrantes” (Galicia hoxe).
• “A ‘Outra Galiza’ de Suso de Toro” (El Correo Gallego).
• “Suso de Toro. ‘Soy de los de Galiza con Z'” (El País Galicia).
• “Suso de Toro: ‘Este é un libro militante'” (A Nosa Terra).
• “De Toro cre que o cambio político en ‘Galiza’ non erradicou o ‘clientelismo'” (Faro de Vigo).
• “Suso de Toro: ‘o cambio en Galiza non erradicou o clientelismo'” (La opinión da Coruña).
• “Suso de Toro reflexiona en ‘Outra Galiza’ sobre los dilemas de la sociedad gallega” (EFE, Soitu).
• “Suso de Toro: ‘O maior cambio de Galiza foi apartar un poder político que parecía perpetuo'” (Galiciae).
• “Suso de Toro reflexiona en ‘Outra Galiza’ sobre el cambio político y critica que se mantengan políticas clientelares” (La Región).
• “O escritor Suso de Toro presentou o seu último libro no Club de Prensa” (ABC).
• “Suso de Toro presenta a súa percepción de Galiza nun libro novo” (Vieiros).
• “‘Outra Galiza’ de Suso de Toro” (MundoGaliza).
• “Son dos de ‘Galiza’ porque fixen galeguista con Castelao” (Praza das letras).

Marcos Calveiro, entrevistas

Con motivo da presentación de Festina lente, celebrada onte na Libraría Couceiro de Santiago, Marcos Calveiro foi entrevistado por La Voz de Galicia, El País, AGN e Galicia hoxe.

Nestas entrevistas, Marcos Calveiro define Festina lente como “un relato sobre os libros como armas de coñecemento que poden amolar o poder”. “É unha novela na Compostela dos séculos XVI e XVII, que era moi rica en personaxes. Conta a vida dun encadernador de libros e o que hai arredor das primeiras impresións e tipografías. A historia xira arredor dun códice e do mundo dos canteiros. Reprodúcense verbas da linguaxe dos canteiros, arxinas. É un gran fresco histórico.”

Marcos Calveiro salienta nas entrevistas que na obra se fala dos libros como “fonte de coñecemento e liberación”, especialmente “nos tempos de intolerancia que vivimos, non só no mundo islámico, senón tamén no occidental”.

Calveiro tamén salientou o carácter compostelán da novela: “Consultei moitos libros na Fundación Penzol de Vigo. Nomes de arquitectos, impresores e tipógrafos que cito no libro son reais, como o son os nomes de moitos libros: títulos da biblioteca do Conde de Gondomar, ou que aparecen no Arquivo Xeral de Simancas como libros prohibidos… Tamén falo de feitos históricos como a derrota da Armada Invencible, o ataque de Drake á Coruña, a propia Inquisición… porque tiveron un reflexo real na vida da xente. E a novela é un gran fresco do Santiago da época, da vida cotiá”.

“Educación para a cidadanía”, “Galicia hoxe”

Galicia hoxe publica unha reportaxe sobre os nosos libros de Educación para a cidadanía de 2º de ESO.

“Dicionario de Fraseoloxía Galega”

O editor Miguel Anxo Fernán Vello publica na súa sección “Caderno aberto” de Galicia hoxe unha crítica entusiasta do Dicionario de Fraseoloxía Galega de Carme López Taboada e María Rosario Soto Arias. Recollemos un dos parágrafos máis significativos deste texto:

Estamos, pois, diante do máis completo dicionario de fraseoloxía dos publicados até o momento en Galicia; unha investigación que bebe -de aí a súa importancia e amplitude- nas fontes literarias e xornalísticas dos séculos XIX e XX, sumándolle así á fraseoloxía oral a riqueza inventiva que sobre o particular fornece o idioma galego escrito. Nada que lle envexar ten a presente obra ao magnífico Dicionário de expressões populares portuguesas, de Guilherme Augusto Simões, marabilloso compendio de arcaísmos, rexionalismos, ditos, frases feitas, lugares comúns e curiosidades da linguaxe. ¿Quere vostede dicir dar la murga? Non o dubide. Deberá empregar a seguinte frase: Tocar o pandeiro.