Xulio Valcárcel publica na páxina literaria de El Ideal Gallego unha crítica completísima sobre As pontes no ceo, a derradeira entrega da triloxía “Vidas de infancia” de Ramiro Fonte. Recollemos varios fragmentos do texto:
“Último volume da triloxía “Vidas de infancia”, As pontes no ceo pecha con ramo de ouro un dos proxectos literarios máis ambiciosos dos últimos tempos. Ramiro Fonte ofrece tres libros indispensables, a cada cal mellor. Lonxe de decaer ou esvaecer o seu nivel, a súa puxanza, sobrepóñense nunha liña de contante superación. Relato denso, sereno e caudaloso, As pontes no ceo, está recorrida ao longo de 564 páxinas dunha néboa que desdebuxa os perfís gardando só o esencial, como a luz outoniza da última verbena das festas de setembro daquel Pontedeume da nenez. […] Traballa Ramiro cunha prosa directa, precisa, libre de retórica, tanto no plano formal coma no conceptual. O fío narrativo, baseado na lembranza, discorre con naturalidade e sinxeleza, coa mesma inocencia coa que viviu aquel neno as vivencias agora recuperadas. Pero tamén coa mesma intensidade que tiveron e que siguen tendo na memoria do narrador. A elegancia do humor e unha sutil ironía, sabiamente administrada, compensa e equilibra ese pouso de tristeza que radica sempre detrás do desvalimento dun neno. Boa, mala, ou peor, a infancia, tempo sementado de ausencias e perdas, aparece recollida en toda a súa riqueza por Ramiro Fonte nunha novela de matices, de dados mínimos, de exquisitas pequeneces, coas que curiosamente ergue unha grande obra. […] Volven agora polo valor salvífico da palabra nunha novela espléndida, que nos conforta por dentro como un bálsamo, que nos axuda á comprensión, á reconciliación.”
Xerais blog 
