«Para seguir bailando», adianto da crítica de Eyré

Xosé Manuel Eyré adianta no seu blog a crítica que enviou A Nosa Terra de Para seguir bailando, o libro de F.X. Fernández Naval. Reproducimos o texto:

Está xa na rúa a nova achega de Francisco X. Fernández Naval, que neste caso escolleu o formato da narrativa breve. Os dez traballos de que consta este título deixan ben claro o dinamismo deste formato narrativo, ou, o que é dicir o mesmo, patentizan a ansia de liberdade das ataduras xenéricas por parte do autor. Se o conto se entende como o despregamento dunha estrutura pechada na cal o narrador sabe, cando inicia a narración, como vai ser o seu remate (fronte ao relato, no cal as fronteiras, tanto de inicio como de peche, se manteñen abertas), aquí o autor demostra un absoluto dominio da historia contada mais deixa a porta aberta para que o lector non o interprete así senón como un fragmento de realidade. Algo así como o os elos dunha cadea. Cada un deles representa é unha estrutura autónoma e pechada, mais todos forman parte dunha macroestrutura con sentido propio. Mesmo non sería raro pensar que Para seguir bailando é unha novela, unha novela fragmentaria sobre o noso tempo. Pois a sucesión de elos, ou fragmentos ou relatos, tamén convida a esta a esta perspectiva, sobre todo porque a sociedade retratada nos contos-elo-fragmentos sempre é mesma. A vontade experimentalista está presente en todos os relatos e nunca se abandona, notándose máis nuns relatos ca noutros e sobre todo a medida que se vai lendo, porén non é ese afán o que guía ao autor, porque a finalidade primordial para o autor é retratar a sociedade, unha sociedade en certa maneira intemporal mais que podemos moi doadamente identificar coa actual, sabendo que o termo actual designa un momento da historia con fronteiras abertas tamén, vivímolo, xa comezou e non sabemos cando realmente vai botar o fecho.
…………………….

Como libro de relatos que é, a variedade é unha das súas características. Inclusive en canto á calidade da redacción, na que por veces se observan deficiencias, pouco coidado. E tamén como libro de relatos que é, ofrece dúas posibilidades lectoras: a de cada relato en si, lectura illada, e a de todos os relatos en conexión. Ningunha é mala, nunca unha lectura é mala, mais a primeira resulta deficiente, empobrecedora, e só a segunda se pode dicir que sacia todas as sedes, máis ben inicia ese proceso que, igual que no coñecemento de calquera de nós, nunca remata.

Etiquetas: a_nosa_terra, francisco_fernandez_naval, para_seguir_bailando, xosé_manuel_eyré